Για πολλά χρόνια ζούσαμε την πλάνη των υδατανθράκων. Όλη η προσοχή μας στη διατροφή των ατόμων με διαβήτη εστιαζόταν στον περιορισμό της κατανάλωσης τους: όταν η Ιατρική άρχισε να ασχολείται με τους διαβητικούς, οι προτεινόμενες αναλογίες για την καθημερινή διατροφή ήταν 40% υδατάνθρακες, 40% λίπος και 20% πρωτεΐνες.
Ο περιορισμός των κορεσμένων λιπαρών είναι απαραίτητος Ο ρόλος των λιπαρών στη διατροφή των διαβητικών είναι καιρός, στο βαθμό που η υπερκατανάλωσή τους αυξάνει το βάρος. Θα πρέπει να ξέρετε πως το πρωταρχικό μέλημα ενός διαβητικού είναι να διατηρεί το βάρος του σε φυσιολογικά επίπεδα, εξηγώντας ότι όσο αυξάνεται το βάρος, τόσο δυσχεραίνεται η μεταβολική ρύθμιση του ασθενούς, αυξάνεται προοδευτικά το ζάχαρο του και δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος, ο οποίος έχει αποτέλεσμα τη διαρκώς αυξανόμενη δυσκολία ρύθμισης του ζαχάρου. Τα φυτικά λιπαρά και κυρίως το ελαιόλαδο, πάντα σε λογικές ποσότητες, είναι η καλύτερη διατροφική επιλογή, σύμφωνα με τον ειδικό, ο οποίος επισημαίνει και την ανάγκη περιορισμού των κορεσμένω λιπαρών που πέραν του περιττού βάρους, επιβαρύνουν και την καρδιαγγειακή λειτουργία.
Λιγότερα λιπαρά για να μην εμφανίσουμε ζάχαρο Όσο σημαντικό είναι για έναν διαβητικό να περιορίσει τα κορεσμένα λιπαρά, εξίσου σημαντικό είναι και για έναν υγιή, προκειμένου να αποφύγει ή να καθυστερήσει την εμφάνιση ζαχάρου: η υπερλιπιδαιμία δημιουργεί ινσουλινοαντίσταση (αδυναμία του οργανισμού να χρησιμοποιήσει φυσιολογικά την ινσουλίνη που ο ίδιος παράγει. Μακροπρόθεσμα, η κατάσταση οδηγεί στην κόπωση του παγκρέατος, άρα στην περιορισμένη παραγωγή ινσουλίνης και πιθανώς στην εμφάνιση διαβήτη) στους υγιείς. Ως αποτέλεσμα, μακροπρόθεσμα κουράζεται το πάγκρεας, υπάρχει ινσουλινοπενία (ανεπαρκής παραγωγή ινσουλίνης από το πάγκρεας για την κάλυψη των μεταβολικών αναγκών του σώματος) και η εμφάνιση διαβήτη γίνεται πιο πιθανή.
Επιπλέον, η υπερλιπιδαιμία δημιουργεί εναπόθεση λίπους στο συκώτι, εικόνα συνηθισμένη σε ανθρώπους με χαμηλή ποιότητα διατροφής ή άτομα που κάνουν κατάχρηση αλκοόλ ή ζάχαρης (γλυκών). Η εναπόθεση λίπους στο συκώτι αποτελεί έναν επιπρόσθετο μηχανισμό ινσουλινοαντίστασης, αυξάνει τις πιθανότητες ινσουλινοπενίας, άρα και εμφάνισης διαβήτη. Μελίνα Κωνσταντινίδη Π.Μ.Σ. Επιστήμης και Τεχνολογίας Τροφίμων κι Διατροφής του Ανθρώπου « Διατροφή, Δημόσια Υγεία και Πολιτικές » Email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
