Νιώθουμε άραγε ποτέ ικανοποιημένοι ή πάντα κάτι μας λείπει για να ολοκληρώσουμε την ευτυχία μας;
Όλοι οι άνθρωποι είμαστε καθημερινά σε έναν αγώνα να ικανοποιήσουμε όλες μας τις ανάγκες και αυτό φαίνεται λογικό. Είμαστε με αυτό τον τρόπο όμως ικανοί να χαρούμε με αυτά που έχουμε και μας συμβαίνουν και να νιώσουμε ευτυχισμένοι και πλήρεις;
Ο άνθρωπος έχει εκ φύσεως πολλές ανάγκες και πολλοί άνθρωποι κύρους της επιστήμης της ψυχολογίας, έχουν μιλήσει γι' αυτές. Στη σύγχρονη κοινωνία όμως οι ανάγκες αυτές έχουν πολλαπλασιαστεί επικίνδυνα και αφορούν σε μεγάλη ποικιλία αγαθών, υλικών και μη. Πολλές φορές συμβαίνει να αποτελεί ανάγκη το ίδιο το κυνήγι κάποιας ανάγκης, που όταν ολοκληρωθεί να χάνει το νόημα του και να αντικαθίσταται με ένα καινούργιο κυνήγι.
Με αυτό τον τρόπο είμαστε συνεχώς σε ένα αέναο αγώνα κάλυψης αναγκών χωρίς αυτό να μας επιτρέπει να χαιρόμαστε αυτά που κατακτάμε και έχουμε στο παρόν. Το αποτέλεσμα είναι πάντα κάτι να μας λείπει και να μην νιώθουμε ικανοποιημένοι. Από την άλλη όταν δεν νιώθουμε ικανοποιημένοι δεν μπορούμε να απολαύσουμε όσα έχουμε γιατί δεν είμαστε σε θέση να τα αξιολογήσουμε και να τα εκτιμήσουμε. Κατά συνέπεια δεν νιώθουμε ευτυχισμένοι καθώς έχουμε μάθει ότι η ευτυχία έρχεται όταν δεν θα μας λείπει τίποτα.
Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν ότι είμαστε δέσμιοι ενός φαύλου κύκλου πού εμείς οι ίδιοι δημιουργούμε για τον εαυτό μας. Σε πολλές περιπτώσεις αυτός ο κύκλος είναι υπεύθυνος για ψυχικές δυσλειτουργίες και αρνητικά συναισθήματα όπως το αίσθημα ανικανοποίητου, ματαίωσης, ανηδονίας, καταθλιπτικής διάθεσης που όλα αυτά αποτελούν εκλυτικούς παράγοντες της κατάθλιψης .
Ας συνειδητοποιήσουμε λοιπόν ότι πρέπει να εκτιμούμε όσα μας συμβαίνουν και ότι ενδεχομένως δεν θα νιώθαμε περισσότερο ικανοποιημένοι - ευτυχισμένοι αν είχαμε κι άλλα, κι άλλα, γιατί πάντα κάτι θα μας λείπει που εξαιτίας του ότι μας λείπει θα το υπερεκτιμούμε τόσο ώστε να μη χαιρόμαστε όσα έχουμε. Όλα τα παραπάνω σε καμία περίπτωση δεν σημαίνουν ότι πρέπει να παραιτούμαστε από τους στόχους μας, απλά να αξιολογούμε το παρόν εστιάζοντας σε αυτά που έχουμε και όχι σε αυτά που μας λείπουν.
Έτσι, απαλλαγμένοι από το άγχος του κυνηγιού της ευτυχίας θα ζούμε το παρόν και θα βάζουμε μικρούς και εφικτούς στόχους για το μέλλον που θα προσθέτουν κάτι παραπάνω στα αγαθά που απολαμβάνουμε και στο παρόν, νιώθοντας ένα αίσθημα ικανοποίησης.
Βαρβάρα Καραδεδέ Ψυχολόγος
